Kolejny już raz udało się w jednym miejscu gościć osoby po przeszczepie, dawcę, lekarzy, profesorów i młodzież.
Dzięki współpracy Polskiego Czerwonego Krzyża z Uniwersytetem Zielonogórskim udaje się o trudnych sprawach rozmawiać w sposób przystępny bez pozbawienia tematu jego wagi. Transplantacja i krwiodawstwo zostało przedstawione przez naszych wykładowców z kilku stron. Od strony prawnej procedury transplantacyjne zreferował Pan prof Maciej Głyda, który jednocześnie co warto podkreślić jest chirurgiem. Zaprzyjaźniona z konferencją Pani mgr Izabela Brzychcy - koordynator szpitalny "Poltransplant" Szpital Wojewódzki w Gorzowie Wlkp. opisała jak wygląda technicznie jej praca i ile emocji trzeba okiełznać żeby móc robić to co ona. Od jedenastu lat konferencji towarzyszy lek. med. Bartosz Kudliński - spec. anestezjologii i intensywnej terapii, który bez szklanej kuli patrzył w przyszłość: Jaka będzie przyszłość transplantacji i … człowieka?.
Oczywiście po przerwie oddaliśmy głos naszym niezwykły gościom... Był z nami Krzysztof Machajek, w jego klatce piersiowej bije serce człowieka dzięki, któremu dostał nowe życie, była z nami Wioletta Adamczewska, która widzi dzięki człowiekowi, którego nigdy nie pozna...
Adam Stankiewicz opowiadał o tym jak został dawcą szpiku kostnego.
Wszyscy chętni mogli zadawać pytania, moderowały dyskusją Pani prof. Bogumiła Burda i dr Dorota Niewiedział.
Podczas trwania konferencji tradycyjnie, dzięki współpracy z Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Zielonej Górze trwała zbiórka krwi - 39 osób oddało 17550 ml krwi, za co serdecznie dziękujemy.
Jeszcze raz dziękujemy wszystkim, którzy naszą konferencję wsparli: Pani Marszałek za patronat i bardzo osobisty list, Panu Prezydentowi Zielonej Góry za wsparcie finansowe i patronat.
Dziękujemy oczywiście Jego Magnificencji Rektorowi Uniwersytetu Zielonogórskiego prof. dr hab. Tadeuszowi Kuczyńskiemu za współorganizację Konferencji.
Dziękujemy studentom z Koła Naukowego UZ za przedstawienie prezentacji z wynikami ankiety nt. świadomości transplantacji.
Widzimy się za rok, pełni nadziei i pozytywnych emocji.
